O bromo tamén está a consumir ozono
2009/03/29 Lakar Iraizoz, Oihane - Elhuyar Zientzia
Seguindo a traxectoria dos gases emitidos polo volcán Kasatochi de Alaska, os científicos do Instituto Belga de Aeronomía Espacial, que estuda a física e química da alta atmosfera, descubriron que o bromo chega á estratosfera. Durante seis días continuaron a nube de gases e cinzas, de máis de 11 quilómetros de lonxitude, na violenta erupción do volcán en agosto de 2008.
Os científicos saben desde hai tempo que as erupciones volcánicas teñen una gran influencia na atmosfera e nos cambios na atmosfera. Até agora, con todo, non sabían que cos volcáns chegaban tanto bromo á estratosfera. As medicións realizadas han revelado que a cuarta parte da cantidade de bromo que se cre que hai na estratosfera foi emitida por erupciones volcánicas.
Compostos con bromo como o monóxido de bromo e o nitrato de bromo poden ser moi prexudiciais paira a capa de ozono. A capa de ozono e o seu buraco estiveron na fala da xente hai uns anos. En 1985 descubriron o buraco, os aerosois creados polo home e outros produtos emitían ao fío dos famosos CFC.
Cando souberon que os CFCs eran nocivos prohibiuse o seu uso como aerosois, refrigerantes, etc.
Os CFCs son moléculas formadas por cloro, flúor e carbono que se usaron por milleiros entre os anos 30 e 1980 como propulsores paira aerosois e refrigerantes, entre outros, xa que viron que na atmosfera eran moléculas moi estables.
Con todo, déronse conta de que os CFCs na seguinte capa atmosférica, a estratosfera, volveríanse moi reactivos ao reaccionar coa luz solar. A radiación solar rompe as moléculas e un dos compoñentes que se desprenden é un radical cloro, un átomo de cloro con gran capacidade de reacción. Este radical de cloro ten una gran tendencia a reaccionar coas moléculas de ozono e a rompelas. Ademais, cada radical pode destruír miles de moléculas de ozono.
Pois ben, os compostos bromados son máis eficientes que os radicais de cloro: baixo a influencia da luz solar, as moléculas que conteñen cloro son capaces de destruír 40 moléculas de ozono, mentres que as que conteñen bromo destrúen 50. O que ocorre é que os CFCs son moito máis abundantes que as moléculas con bromo, polo que non deron importancia ao bromo en relación ao tema do buraco da capa de ozono.
A chegada do bromo á atmosfera é, en certa medida, inevitable, xa que os compostos bromados libéranse en fenómenos naturais como os volcáns. (Foto: USGS ).
Pero parece que hai un gran risco de que o bromo teña cada vez máis importancia. De feito, en certa medida é inevitable a emisión de bromo, xa que os compostos bromados libéranse en fenómenos naturais como os volcáns, mentres que o CFC está a desaparecer paulatinamente da atmosfera. Prohibiuse o seu uso desde que se coñeceu que era nocivo e, ademais, na natureza non se produce CFCs.
Os resultados obtidos, por tanto, non son satisfactorios, pero si moi útiles. De feito, os científicos afirman que estes resultados lles permitirán determinar por outra vía cantos bromos hai na estratosfera. Deste xeito, obterán datos máis precisos da composición da estratosfera, poderán coñecer con máis detalle as reaccións que se producen nesta parte da atmosfera e simular mellor os cambios que sofre o ozono estratosférico.
Publicado en 7K.
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
