Biomimética: a natureza como modelo

2007/03/04 Rementeria Argote, Nagore - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Bioteknologia
• Diseinua
• Materialak
• Patenteak/Asmakizunak
• Teknologia

A blancura do escaravello cativou aos investigadores, que o consideraron como un modelo de recubrimientos finos e brancos.

P. Vukusic, Universidade de Exeter

A capa branca que cobre o escaravello é dez veces máis fina que un pelo. Paira facer una comparación, en revestimentos industriais, a cor tan branca obtense cando a capa necesita o dobre do espesor do recubrimiento do escaravello.

Pois a clave da blancura do escaravello está na superficie da casca. O caparazón do escaravello, visto por microscopio electrónico, está formado por escamas longas e aplanadas, con estruturas tridimensionales moi aleatorias. Por tanto, esta estrutura servirá de exemplo paira conseguir recubrimientos máis brandos e finos.

Dá Vinci a tempo

Non é a primeira vez que o home toma como modelo a natureza. Lembra os programas de voo de Leonardo Dá Vinci, que construíu estruturas similares ás aves. Desgraciadamente, Leonardo non obtivo moito éxito.

Varias aves fixáronse nas ás paira deseñar un avión que cambia o aspecto das ás.

Cinco séculos despois daqueles primeiros intentos, os recursos tecnolóxicos han mellorado enormemente. E descobren que Leonardo non estaba tan equivocado, a idea era moi boa, pero tívoa antes de tempo. E é que na actualidade hai máis dun proxecto que toma como modelo á ave.

Por exemplo, a Universidade Penn State traballa coa idea dun avión que cambia o aspecto das ás en función da velocidade. Tívose en conta que as aves teñen ás aparentes en función da velocidade de voo e da lonxitude dos voos. O deseño das ás do avión baseouse na aparencia destas ás.

Este avión aínda non está executado, é un proxecto. Pero alguén sabe que algún día será una patente beneficiosa, como o velcro®, por exemplo.

Velcroa® é a patente máis coñecida e utilizada do modelo natural. Din que a primeira idea do velcro® que tivo o enxeñeiro suízo George de Mestral tras unha excursión co seu can. Durante o percorrido pegouse ao can e aos seus pantalóns una dura herba de lapas que non puido retirar. No seu afán por descubrir o segredo da tan dura adherencia, mirou cun microscopio á herba de lapas e descubriu que tiña pelitos con forma de gancho. Pois ben, tomando como referencia esta cortiza, foi un dos cerramentos máis utilizados na actualidade.

Un dos inventos máis exitosos foi o velcro®.

Ao parecer, nun principio poucos tiveron en conta a invención de De Mestral, que gastara todos os seus aforros paira facer realidade a idea e rexistrar a marca. Nin que dicir ten que o esforzo mereceu a pena, xa que hoxe en día prodúcense e venden miles de quilómetros velcro®: en lugar de cremallera en pezas de vestir, bolsos, carteiras, cordóns... Ten once usos.

Velcroa® ten máis de cincuenta anos de antigüidade, e nese período foron moi poucos os inventos que tiveron tanto éxito. Pero coñecemos o segredo de De Mestral, o exemplo da natureza. Por tanto, si temos un problema práctico, non temos máis que mirar á natureza, darémonos conta de que ela atopou a solución antes que nós. Pero a natureza é moi ampla e deberiamos saber onde buscar.

Publicado en 7K.