Acordo de biodiversidade por lesión

1995/02/01 Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Ekologia

Una das consecuencias máis brillantes do Cume de Río de Janeiro, o Convenio de Biodiversidade, está en bancarrota tras a primeira reunión do Convenio en Bahamas a principios de decembro de 1994, dos 133 asinantes do Convenio.

Tras 30 meses da firma do Convenio por parte da maioría dos gobernos do mundo, só una ducia de estados organizaron o seu plan nacional paira protexer a súa biodiversidade. Leste era un dos puntos máis importantes do Convenio. Doutra banda, o obxectivo principal da reunión das Bahamas era establecer medidas paira protexer as especies do mundo. Con todo, os problemas dos bosques e as selvas non foron discutidos e iso é un gran disparate, porque neles vive a metade das especies viventes do mundo.

É máis, tras 12 días en Nassau, non puideron acordar onde situar a secretaría do Convenio. Había tres candidatos: Xenebra (sede provisional), Madrid e Nairobi, pero aparentemente non eran do agrado dos congresistas. Doutra banda, atrasouse durante un ano a implantación de novos procedementos de manexo e transporte seguro de organismos modificados xeneticamente.

Un dos puntos acordados na reunión é a creación dunha subcomisión de asesoramento científico e técnico en materia de conservación. No entanto, este subcomité celebrará a súa primeira reunión o próximo mes de setembro.

Una das decisións “grandes” é a designación anual do 29 de decembro como Día Internacional da Biodiversidade.

Os representantes das institucións conservacionistas deixaron a reunión moi enfadada, sobre todo porque non se afectou ao problema dos bosques. O problema forestal tratarase na reunión da Comisión de Desenvolvemento Sustentable da ONU que se celebrará este ano. A Comisión é consecuencia do Cume de Río, pero as súas decisións non obrigan legalmente ao Convenio.

Na actualidade, a OMG está a traballar na implantación da nova Política Forestal da ONU. Con todo, Malaisia e Canadá teñen a coordinación deste traballo e, segundo os conservacionistas, estes dous estados utilizan una política forestal salvaxe. Por tanto, o medo dos conservacionistas é que os comités poñan a silvicultura á biodiversidade.

Desde o Cume de Río estímase que entre 40.000 e 80.000 hectáreas de bosques desapareceron, como se ve.