Berzelius, Jons Jacob

1995/08/02 Azkune Mendia, Iñaki - Elhuyar Fundazioa | Kaltzada, Pili - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Biografiak

(1779-1848)

Químico sueco nado en Vaversunda (Sorgard) en 1779. Sendo moi novo o seu pai morreu. Anna volveu casar e o seu padrasto fíxose cargo da educación do novo. Estudou Medicamento na Universidade de Uppsala, pero pronto mostrou una maior tendencia á física e á química. Nos anos seguintes ensinou medicamento e farmacia na Universidade de Estocolmo, pero nunca abandonou a química.

En 1807 determinou a estrutura básica dos compostos químicos utilizando a lei de composición estable atopada por Proust. Comezou a investigar o peso atómico a partir das teorías de Dulong, Petit e Mitscherlich. O resultado deste traballo é a táboa de Bercelius, onde determinaba o peso dos átomos. Con todo, Berzelius non tivo en conta os detalles dos átomos e moléculas que Avogadro dera na súa lista e había moitos erros. Neste sentido, a táboa de pesos atómicos non alcanzou eco ata que Cannizzaro declarou o seu valor en 1860.

A achega máis coñecida de Berzelius é a nomenclatura química. Ao realizar os seus experimentos, pensou que a necesidade de mencionar o nome completo dos elementos químicos atrasaba o traballo. Paira solucionar este problema propuxo utilizar a primeira letra do elemento, tanto paira referirse ao mesmo como paira explicar os compoñentes dos compostos. Esta proposta foi aprobada inmediatamente e hoxe en día pódese dicir que foi fundamental paira o desenvolvemento da química.

Posteriormente encargouse da electricidade. Baseouse nos experimentos de Volta paira estudar os cambios que a corrente eléctrica produce nos compostos químicos. Coa axuda de Hisinger descubriu a existencia dun átomo ou grupo de átomos inmutables nas reaccións químicas, denominando radical o seu descubrimento.

Berzelius seguiu analizando os elementos químicos. En 1818 descubriu o selenio, en 1824 o silicio e en 1829 o torio.

Entre 1821 e 1849 publicou una prestixiosa revista sobre química. Nela, presentaba os traballos e experimentos dos químicos coa súa opinión clara. Condenaba os traballos de investigación que non se axustaban ás súas teorías e conseguiu a fama do ditador. Pola contra, as suxestións de Berzelius foron moi importantes noutros ámbitos, e por exemplo, a el débese o feito de que os conceptos de catálisis, isómeros ou proteínas estean hoxe plenamente aceptados.

En 1835 casou e o rei sueco Carlos XIV outorgoulle o título de barón. A morte levouna en Estocolmo en agosto de 1848.