}

Automoción?

2015/12/01 Leturia Azkarate, Igor - Informatikaria eta ikertzaileaElhuyar Hizkuntza eta Teknologia Iturria: Elhuyar aldizkaria

Os automóbiles non funcionan por si mesmos, en contra do que o seu nome indica. Chamóuselles así porque non tiñan que tirar un cabalo ou un burro no que á forza motriz refírese, pero un home ten que conducir. Con todo, os vehículos realmente autónomos son una porta de entrada: varios fabricantes demostraron que a tecnoloxía está suficientemente avanzada para que os automóbiles poidan funcionar por si mesmos en breve. Pero como en todos os cambios que se producen con gran rapidez, quizá non se tivo en conta suficientemente as implicacións prácticas e filosóficas que pode ter.
Ed. © Dollarphotoclub/Martialred

Na actualidade, é habitual que os coches teñan cada vez máis compoñentes electrónicos, sensores e software e poidan realizar diferentes tarefas: aparcar só, frear de emerxencia, aviso de aproximación ao bordo da vía… A carreira paira conseguir vehículos totalmente autónomos púxoa en marcha Google en 2012 cando anunciou que estaba niso. Desde entón case todos os produtores uníronse á carreira e nalgún ano da próxima década todos esperan pór en cálea vehículos autónomos. Antes, con todo, implementarán funcións concretas avanzadas como a condución autónoma en autoestradas. En outubro, Tesla actualizou o software do seu modelo S paira convertelo no primeiro coche con nivel de autonomía 2 (o nivel 0 é o coche que necesita en todo momento o condutor e o nivel 4 funciona totalmente, no nivel 2 poden funcionar polo menos dous controis simultaneamente).

Está claro que a cuestión dos vehículos autónomos vai moi rápido e non se pode parar. Pero é posible que tamén vaia demasiado rápido, xa que isto vai supor moitos cambios en moitos niveis (prácticos, morais, legais...) e quizais non todos bos. Non sei si reflexionamos bastante respecto diso e si estamos preparados paira eses cambios.

Múltiples a ter en conta

Paira empezar, os coches necesitan sistemas complexos paira ser autónomos: sensores, sistemas de comunicación, software… Isto, por unha banda, encarece moito os automóbiles e as súas reparacións, pero doutra banda, os automóbiles dependen cada vez de máis cousas paira poder funcionar. É práctico que non se poida usar o coche só polo fallo dun destes compoñentes? A verdade é que sempre será posible ou non a vella forma de conducir a man, poida que chegue o día no que se quite esa opción, ou pode chegar o día no que non saibamos conducir a man.

Doutra banda, existe una cuestión de calidade do sistema de condución autónomo. Como saber si un sistema é bo ou malo ou si faio correctamente? Comprar un coche con mala condución non é como comprar un mal lavalouzas, porque a nosa seguridade e a dos teus están en xogo. E aínda que sabemos que un sistema é mellor ou peor, seguramente terán un custo diferente. Como valorar, por tanto, si esta calidade do sistema de condución compensa a diferenza de custos?

Ademais, seguro que haberá alguén que non se fíe dos sistemas de condución e que nunca queira conducir un vehículo autónomo. Eu persoalmente penso que os coches autónomos serán moito máis seguros que moitos seres humanos que circulan polas estradas. Así, si demóstrase que este tipo de coches son máis seguros e cumpren sempre as normas de tráfico, é obrigatorio que todos os coches sexan autónomos?

Seguridade (informática)

A medida que estes coches se controlan por software e fornécense con sistemas de comunicación, ten os mesmos problemas de seguridade que todo ordenador. En xullo, dous hackers demostraron que eran capaces de tomar o control completo dun coche con facilidade. Enseguida solucionaron este problema de seguridade, pero sempre aparecerán noticias como aparecen nos computadores. Ademais, din que a forma de optimizar o funcionamento dos vehículos autónomos sería implementar sistemas de comunicación entre coches. A detección destas comunicacións permite realizar un seguimento da traxectoria dun coche. E como cos computadores ou teléfonos, aí estarán os virus, a infección dos coches entre eles ou cos computadores dos talleres…

Pero quizá os máis perigosos non son inimigos externos senón internos. Como saber que o software do coche fai o que o fabricante di? Aí está o tema de Volkswagen. Ou non sería de estrañar que os produtores puxesen “portas traseiras” no software paira axencias de seguridade, gobernos ou policías, co fin de facer un seguimento dos nosos coches ou tomar o seu control.

Tendo en conta que o software dos coches pode ter problemas de seguridade de forma intencionada ou non, o lóxico sería que o software tamén fose inspeccionado ou que, do mesmo xeito que os compoñentes mecánicos, o software tamén tivese que someterse a unha revisión técnica, non? Con todo, o software dos coches, do mesmo xeito que calquera outro software con copyright, está protexido pola lei de dereitos de autor e ninguén pode obrigar ao produtor a que autorice a súa revisión. Por iso, algúns están a pedir que o software dos automóbiles sexa de código aberto.

Outra discusión é a liberdade do usuario: como podemos instalar o sistema operativo ou software que queremos no noso computador, temos dereito a cambiar ou tunear o software no noso coche? Polo momento, en EEUU si, pero iso tamén pode cambiar.

Tamén se discute de quen é o responsable dos accidentes cando o vehículo viaxa só. Ou quen ten que pagar os seguros, se o coche sempre vai pola súa conta.

O dilema máis difícil e á vez máis interesante é como programar estas máquinas paira non causar danos aos seres humanos. Asimov leva tempo dando as tres leis da robótica: 1º Un robot non pode danar a un ser humano, nin deixalo ou aceptalo para que sufra danos; 2º, un robot está obrigado a obedecer as ordes dos seres humanos, sempre que non contravenga a primeira lei; 3º, un robot debe protexerse a si mesmo, a condición de que este non incumpra as leis primeira e segunda. Pero as cousas non son tan sinxelas. Estas leis teñen algúns problemas que ven no dilema do tranvía: no ferrocarril dun tranvía hai cinco persoas e o tranvía non pode frear. O único que se pode facer é pulsar o botón cambiar de ferro. Desgraciadamente hai outra persoa no ferrocarril. Neste caso, tanto por acción como por acción prexudicarase ás persoas presentes, polo que é imposible cumprir a primeira lei de Asimov. Este tipo de casos poden darse no uso diario, e que debe facer entón o software do coche? Non facer nada e matar aos que en principio morrerían, ou facer una acción e aos que nun principio se salvarían? Salvar o maior número de persoas posible? Ten que ter en conta a idade? Como pode asegurar a idade ou o número destas persoas? E no caso dos vehículos autónomos, hai que salvar ao maior número de persoas ou priorizar os vehículos internos, ou os externos, ou os que non teñen culpa no accidente? Doutra banda, quen ten culpa no accidente se hai dous vehículos autónomos?

Como se ve, os vehículos autónomos aínda expoñen moitas dúbidas, pero hai tempo paira ir tomando decisións. En calquera caso, haberá que prestar atención ao tema para que nunha cuestión tan importante como esta, as decisións non sexan tomadas unicamente por empresas e gobernos e, como é costume, a sociedade salga prexudicada.

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia