Podemos cambiar os xenes?

2001/05/25 Roa Zubia, Guillermo - Elhuyar Zientzia

• Genetika
• Medikuntza

Os científicos fixeron un gran esforzo por ler o xenoma humano. A verdade é que é un traballo laborioso, xa que hai que recoller e ordenar millóns de datos. Nestes datos hai información sobre proteínas e pode resultar moi útil ter a súa base de datos terminada.

O xenoma traerá grandes avances en medicamento. E é que moitas enfermidades teñen que estar motivadas por proteínas. Cando una proteína sintetízase mal, non pode iniciar o seu traballo, e isto pode deberse a que hai algún dato modificado no xene. Ás veces, ademais, una proteína ou outra non se sintetiza porque no xenoma hai sinais opostos. Por iso, os bioquímicos están a buscar solucións a mutacións génicas. A isto denomínaselle terapia génica.

Son grandes problemas na terapia génica. Como todo o xenoma está en todas as células, en todas ou polo menos en todas as células dun órgano hai que facer reparacións. Os virus na natureza fano así, polo que os científicos empezaron a utilizar virus modificados artificialmente.

No laboratorio o virus quítase o ADN orixinal e introdúcese un xene ‘san’ que se quere reparar. Posteriormente, o paciente contáxiase con este virus artificial que mestura o xene coa información xenética das células. Así, a célula contén dúas veces este xene, defectuoso e reparado. Aínda que é fácil describir este proceso, facelo con éxito supón un gran reto paira os expertos en bioquímica. Con todo, a situación que se consegue tamén expón algúns problemas.

Hai dúas copias do xene pero o que hai que activar é una boa copia. A copia orixinal defectuosa é a única que se atopa no lugar que se lle asigna de forma natural. Ademais, a interposición dun xene externo pode implicar a división doutro existente, xa que o virus non quere preservar a saúde da célula que contamina.

Bioquímicos da Universidade Cornell de Nova York investigan como superar estes problemas. As células humanas han conseguido cambiar o xene dunha proteína moi estudada, pero o cambio foi dunha soa mutación e nun lugar concreto do xenoma.

O éxito desta técnica supón un gran avance paira o medicamento, sobre todo no ámbito das enfermidades de orixe xenética.