Liñas de investigación

1997/07/01 Bengoa Ansa, Aitor Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Nekazaritza

AGRICULTURA

HORTICULTURA

• Técnicas de cultivo:O obxectivo principal é mellorar as tecnoloxías de produción, especialmente os sistemas de rega e as técnicas de sementa.
• Avaliación das hortalizas: Impúlsase a selección e desenvolvemento das hortalizas que mellor se adaptan ás condicións climatolóxicas e edafológicas locais.
• 

  Azelgak.

  SIMA
  Selección e mellora:Una vez tipificadas as variedades autóctonas, procúrase a selección e mellora das variedades que cumpren estas características. Neste traballo trabállase, por exemplo, co pemento de Gernika, a faba de Tolosa ou as guindillas de Ibarra.
• Horticultura industrial: é un proxecto que se está levando a cabo en colaboración coa Deputación Foral de Álava. Trátase de buscar alternativas aos produtos utilizados no cultivo tradicional alavés (pataca, remolacha ou centeo). Sobre todo paira produtos que non se venden frescos, verduras conxeladas, conservas, etc.
• Cultivos sen terras:Realízase un estudo dos novos tipos de substratos, determinando as cantidades de auga e as condicións físico-químicas necesarias paira cada tipo de substrato. Mediante estas técnicas, os beneficios multiplícanse porque ás hortalizas só se lles dá o que necesitan paira crecer, nin máis nin menos.

AGRICULTURA

PRODUCIÓN DE PLANTAS

• Mellora xenética:Trabállase principalmente a pataca. Tentan cada vez mellores variedades combinando o tradicional cruceiro clásico coas novas técnicas de biotecnoloxía. A mellora xenética das variedades debe realizarse tendo en conta, ademais das características morfológicas, as características físico-químicas e xenéticas. Antigamente as variedades de pataca eran moi xenéricas e servían paira calquera cousa, mentres que na actualidade as diferentes variedades defínense mellor en función dos diferentes usos que se lles van a dar: pataca de fritura, puré, conxeladora, de consumo en fresco, etc.
• 

  Germoplasma da pataca.

  A. Bengoa Ansa
  Ensaio de variedades: Una vez obtida una nova e boa variedade, débese exhibir e vender ao mercado, para o que se colocan parcelas experimentais paira mostrar ao resto de técnicos as características desta variedade.
• Banco de germoplasma: Neste banco consérvanse as variedades autóctonas de fabas, millo, pementos, guindillas, patacas e outras verduras. Trátase dun proxecto de gran importancia pola riqueza local. Neste banco podemos atopar centos de variedades.
• Agronomía: Analízanse os chans, o clima e as técnicas máis adecuadas paira o crecemento das plantas. Actualmente estase traballando sobre todo en sistemas de rega.
• Fitopatología: Tentan identificar, tratar e, si é posible, predicir as enfermidades das plantas. Por exemplo, nos campos de remolacha un virus adoita producir una enfermidade grave (Loura). O virus contáxiase a través dos piollos e o seu ciclo de vida depende do tempo. A captura dos piollos realízase mediante trampas que nos permiten coñecer a época máis adecuada paira o uso de insecticidas, informando os agricultores a través dos medios de comunicación para que tomen medidas nos campos de remolacha.

SILVICULTURA E RECURSOS NATURAIS

FORESTAL

• Mellora xenética:Céntrase principalmente no piñeiro radiata ou insignis, única especie que interesa actualmente ao sector.
• 

  Piñeiro radiata.

  J. Larrañaga
  Introducións:Está a traballarse con novas especies arbóreas de utilidade forestal.
• Recursos xenéticos autóctonos: Actualmente traballan con especies de carballo, dentro do macroproyecto que se está levando a cabo a nivel europeo, analizando a orixe e as distancias xenéticas dos carballos de diferentes lugares.
• Tecnoloxías:Trabállanse técnicas de poda, sistemas de fertilización, etc. para que os troncos das árbores sexan o máis directos e duros posibles.
• Usos forestais: Analízanse os danos e transformacións que se producen como consecuencia da actividade forestal. Por exemplo, una vez podados as árbores, as ramas quedan no bosque porque non teñen ningún valor. Isto xera problemas fitosanitarios e aumenta o risco de incendios.

RECURSOS NATURAIS

• Sistemas forrajeros: Analízanse as especies vexetais ou herbáceas que mellor se adaptan ás condicións climáticas e edafológicas da nosa contorna.
• Control dos sistemas de fertilización: Analízanse os distintos tipos de fertilización en pastos e prados, prestando especial atención ás posibles consecuencias destas fertilizaciones. Isto débese a que no caso de que estes procesos dean lugar a unha elevada lixiviación de nitratos, existe un alto risco de contaminación de acuíferos.

GANADERIA

SANIDADE ANIMAL

• Epidemiología aplicada: Tras a análise das mostras enviadas por gandeiros e veterinarios realízanse diagnósticos. Tamén se realiza un seguimento exhaustivo das análises de sangue das vacas e ovellas autóctonas.
• Desenvolvemento tecnolóxico: Renóvanse as técnicas de diagnóstico e analízase de cerca o desenvolvemento das diferentes enfermidades. Mediante esta información canalízanse os novos tratamentos e implántanse sistemas de prevención de enfermidades.
• Apartado de zoonosis: realízanse proxectos en colaboración co Departamento de Sanidade. Analízanse diferentes enfermidades que poden supor un risco paira o ser humano. Estas enfermidades transmítense mediante alcaparras que actúan como vectores. Ao longo do ciclo de vida das alcaparras, os animais e os seres humanos poden ser hostais polo que se presta especial atención a estes insectos.

PRODUCIÓN ANIMAL

• Mellora xenética: Promóvense as melloras xenéticas das distintas razas bovinas e ovellas de raza latxa. Estes proxectos requiren una gran colaboración e coordinación entre investigadores, gandeiros e veterinarios. Os datos das reses procésanse a través de programas informáticos paira poder seleccionar os mellores exemplares. Tamén se realiza a xestión e asesoramento de libros genealógicos.
• Programas de recuperación:
  

  Ovellas latxas.

  A. Bengoa Ansa
  Proxectos de recuperación de razas en perigo de extinción.
• Alimentación:Realízase un estudo das especies herbáceas que se atopan nos pastos de alta montaña, co fin de obter pensos ou alimentos que complementarían a comida das ovellas no monte durante o verán.