}

Pequenos amigos contra as grandes enfermidades

2009/02/01 Álvarez Busca, Lucía - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

Un dos problemas dos tratamentos contra o cancro é que non distinguen entre células sas e pacientes. Deste xeito, todos sofren o efecto do tratamento. Un equipo de investigadores da UPV busca a solución a este problema. Paira iso traballan con nanohidrogeles intelixentes capaces de detectar células enfermas e liberar o fármaco onde se necesita.
Pequenos amigos contra as grandes enfermidades
01/02/2009 | Álvarez Busca, Lucía | Elhuyar Zientzia Komunikazioa
(Foto: I. Katime/UPV)

Os hidrogeles son polímeros reticulados. Estas estruturas reticulares ínchanse en líquido pero non se disolven. Este tipo de polímeros son utilizados paira a fabricación de músculos artificiais ou paira a extracción de metais pesados na auga.

Issa A. O grupo de investigación liderado polo Dr. Katime é pioneiro na investigación de hidrogeles e é o único libro publicado sobre este tema en castelán. Na actualidade está a investigarse a utilización de hidrogeles paira a liberación controlada de fármacos, como nos casos de cancro. Por unha banda, ademais de transportar e liberar o fármaco, deseñáronse hidrogeles capaces de detectar células cancerosas. Paira detectar estas células, os hidrogeles desenvolvidos son capaces de detectar cambios de pH --o sangue ten un pH de 7,4, pero nas células cancerosas descende a 4,7-5,2. Paira conseguir esta capacidade hanse funcionalizado hidrogeles con ácido fólico. Este ácido é capaz de detectar cambios de pH e de enganar ás células cancerosas. Funciona como un cabalo de Troia: cando está dentro da célula, por cambio de pH se seareiro a hidrogel, liberando o fármaco.

Doutra banda, os hidrogeles convencionais presentaban un problema de uso en pacientes: o tamaño. A mellor forma de administrar os fármacos é facelo a través do sangue --que chega a todas as localizacións en moi curto tempo-, pero non é posible inxectar moléculas moi grandes no organismo, xa que poden causar obstrucións, como a angina ou o portillo cardíaco. Paira o uso humano dos hidrogeles é necesario crear partículas moi pequenas, o suficientemente pequenas como paira evitar a obstrución e que os glóbulos brancos non detecten --se os detectasen, serían atacadas. Así, se estas partículas son o suficientemente pequenas como paira atravesar a membrana do ril, se non se atopan células cancerosas, poden ser eliminadas polos ouriños.

Problema de tamaño

O traballo con nanopartículas utilizadas paira este fin presenta dificultades como a reticulación controlada --paira poder xerar nanohidrogeles-, o feito de que os ocos que se xeran na estrutura da rede teñan o tamaño necesario paira transportar o fármaco, e que todas as nanopartículas teñan un tamaño similar.

De feito, o tamaño das partículas resultantes da síntese de polímeros é moi diferente. Se se trata de inxectar no corpo humano, o tamaño das partículas non pode afastarse moito dos 15-30 nanómetros, polo que desenvolveron una técnica paira obter nanopartículas do mesmo tamaño.

Debido ao seu pequeno tamaño, a nanohidrogel e o medicamento que contén poden ser inxectados e difundidos polo sangue sen producir obstrucións.
De arquivo

O deseño das nanopartículas finalizou con éxito. Paira a realización das probas in vivo colaboran cun equipo dirixido por José María Teijo, da Facultade de Medicina da Universidade Complutense de Madrid, e un grupo dirixido por Antonio Quintana, da Facultade de Medicina da UPV.

Estes nanohidrogeles intelixentes son apropiados non só paira casos de cancro. Agora estase investigando a posibilidade de utilizar fármacos antituberculosos con nanohidrogeles. De feito, na actualidade, os fármacos máis eficaces contra a tuberculose débense inxectar varias veces ao día. Isto pode supor un problema en zonas de difícil acceso aos centros sanitarios, como as zonas subdesarrolladas.

O equipo de investigación está a desenvolver nanohidrogelas que liberan a mestura antituberculosa de fármacos de forma controlada e constante durante moito tempo. Neste caso, o nanohidrogel transporta máis dunha sustancia polo que é difícil controlar a frecuencia e a concentración de liberación dos fármacos. Isto obrigará aos investigadores a adaptar a estrutura do hidrogel ás necesidades de cada caso.

Resumo:
Os nanohidrogeles desenvolvidos son capaces de detectar células cancerígenas mediante pH.
Director:
Issa Antonio Katime Amashta.
Grupo:
Leyre Pérez, Guillermo Guerreiro, Carlos Cesteros, José Luís Gadea, Diana C. Ospina, Alejandro Arzac, Alejandro Arredondo e Maite Arteche.
Departamento:
Química Física. Novos Materiais e Grupo Espectroscopia Supramolecular.
Facultade:
Ciencia e Tecnoloxía.
Financiamento:
Ministerio de Ciencia e Tecnoloxía (MCYT) e Goberno Vasco.
Web:
www.ehu.es/reviberpol
De esquerda a dereita, Leyre Pérez, Guillermo Guerreiro, Carlos Cesteros, Issa Katime, José Luís Gadea, Diana C. Ospina, Alejandro Arzac, Alejandro Arredondo e Maite Arteche.
(Foto: L. Álvarez)
Álvarez Busca, Lucía
Servizos
250
2009
Servizos
040
Universidades; Química
Difusión do coñecemento
Biblioteca

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia