Os pastos de Larraun pastaban rinocerontes peludos e mamuts fai 46.000 anos

Dous fósiles atopados na cova de Mainea. Á esquerda, un tezo de mamut (Mammuthus primigenius); á dereita, a caveira dun rinoceronte peludo (Coelodonta antiquitatis). Ed. Manuel Rodr&ia

A propia palabra Larraun indica que a zona foi pasteiro desde hai tempo. Fai 46.000 anos, nestes pastos pastaban recunchos peludos e mamuts. Así o demostran os fósiles atopados en 1996 na cova de Mainea (Uitzi, Navarra) por parte de membros do grupo de espeleología Otxola. Un grupo de investigadores liderados por paleontólogos da UPV e Aranzadi analizaron estes fósiles. Medíronse fai 46.000 anos e naquela época obtívose información sobre o clima e as condicións ecolóxicas da zona.Os resultados foron publicados na revista Boreas.

Os 200 fósiles atopados no maine corresponden a cinco rinocerontes escuros e un mamut. Os fósiles destas especies son pouco habituais na península ibérica. “Hai partes de todo o esqueleto dos rinocerontes, pertencentes a individuos de distintas idades, desde un feto ou recentemente nacido até os 25 anos. No caso do mamut, só son cinco fósiles, pertencentes a un individuo duns 30 anos”, explica o investigador Manuel Rodríguez Almagro. Doutra banda, a experta Nohemi Sala advertiu que tamén detectaron “restos deixados por algún pequeno carnívoro”, “pero non coinciden coas pegadas que deixan os hienas”.

No Pleistoceno Superior (desde fai 126.000 até fai 12.000 anos), o clima era máis frío que o actual. En Eurasia, ao sur das grandes masas de xeo, desenvolveuse un bioma denominado “estepa do mamut”: rinocerontes peludos, bisontes, cabalos, cervos de neve, hiena, leóns, lobos, etc. As fluctuaciones climáticas estendían ou contrarrestaban este ecosistema e nos momentos máis fríos do Pleistoceno, algunhas especies adaptadas ao frío chegaban máis ao sur, até penetrarse na península Ibérica. Realizáronse estudos de isótopos estables con fósiles de rinocerontes de Maine. Este estudo proporciona información climática e os resultados obtidos son similares a outros xacementos do norte de Europa. “Os isótopos mostran o desenvolvemento da estepa do mamut na zona de Mainea (724 metros de altitude): a altitude compensaría a súa estancia no sur”, afirma o paleontólogo Asier Gómez Olivencia.