}

25 anos de antiretrovirales

2010/08/14 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

A miúdo escoitamos que a sida pasou de ser una enfermidade mortal a ser crónica. Así é paira os que teñen acceso a servizos sanitarios adecuados, grazas aos medicamentos antiretrovirales. Precisamente este ano cúmprense 25 anos desde que saíse o primeiro antirretroviral e, con esta escusa, Samuel Broder repasou a evolución dos antirretrovirais durante estes 25 anos na revista especializada Science Translational Medicine.

Samuel Broder é un dos investigadores do grupo que conseguiron o primeiro tratamento contra a sida. Foi director do Instituto de Cancro de Estados Unidos entre 1998 e 1995, e anteriormente, en 1981, cando traballaba alí, tocoulle atender ás primeiras persoas con SIDA.

Os antiretrovirales cumpriron 25 anos. Grazas a eles, a calidade de vida dos enfermos de sida mellorou moito.

No seu artigo lembra que naquela época non sabían que era o que provocaba esta enfermidade mortal. Non se trataba dun ambiente: a enfermidade era nova, presentaba síntomas e evolucións terribles, moitos enfermos pertencían a grupos concretos (homosexuais, drogadictos) e iso provocou a exclusión... Os científicos, ademais, propuxeron teorías contraditorias paira explicar a orixe da enfermidade.

Con todo, pronto, moi rápido, identificaron a causa da sida. Era o ano 1984 e denominóuselle VIH, o virus da inmunodeficiencia humana. Era un retrovirus que até entón ninguén pensaba que este tipo de virus contaxiaba ás persoas e menos que eran prexudiciais. Tiveron que empezar por cero.

Broder e o seu equipo tiveron una idea innovadora. A maioría das veces crían que paira combater a enfermidade era imprescindible eliminar o virus do corpo. Pero non sabían como facelo. O equipo de Broder decidiu probar una nova vía, convencidos de que se o virus non reproducía melloraría moito a saúde do paciente e esforzáronse por conseguilo.

Desde AZTI até hoxe

O ensaio tivo bo resultado: Sintetización do antiretroviral TR. Esta molécula inhibe unha encima necesaria paira replicar os VIH, polo que o virus non pode reproducirse. O AZTI non curaba ao paciente porque non destruía os virus e, ademais, moitos científicos tiñan receo porque podía causar máis dano que beneficio.

Con todo, ao comparar a evolución dos pacientes tratados con placebo e con AZTI, demostrouse que a AZTI era eficaz e a Administración de Medicamentos de Estados Unidos, a FDA, aprobou a súa comercialización en 1987. Por tanto, transcorreu moi pouco tempo desde que se produciu a enfermidade e descubriuse o causante ata que se desenvolveu e conseguiuse comercializar o seu primeiro tratamento. Ademais, o AZTI tiña un efecto inesperado que protexía dun tipo de cancro que desenvolvían os enfermos de sida, o sarcoma de Kaposi.

Posteriormente desenvolvéronse moléculas que actuaban noutras fases do ciclo de vida do VIH, como as que impedían a adhesión do virus á célula, ou as que impedían a fusión entre o virus e a célula. E tamén xurdiron terapias que combinaban estas moléculas.

Broder menciona no seu artigo que o desenvolvemento destas terapias foi considerado o éxito do medicamento moderno. Con todo, cre que hai que evitar o triunfalismo, porque di que a sida "non está superado en absoluto". Deste xeito, tras explicar en que consiste a investigación na actualidade, finaliza o artigo coas seguintes frases: "Nos últimos 25 anos avanzamos notablemente. Con todo, os retrovirus patógenos e a nosa resposta a eles seguen sendo cuestións inacabadas".

O gasto en tratamento antirretroviral nos hospitais da CAPV no ano 2008 ascendeu a 33,3 millóns de euros, un 11,9% máis que no ano 2007, e atendeu a 4.406 pacientes.

Publicado en Gara

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia