}

A azarosa historia do pulsar

2007/09/23 Rementeria Argote, Nagore - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

En ciencia son moitos descubrimentos cunha historia de anécdotas. Un deles é o pulsar, o descubrimento do astro que emite pulsos que se repiten en intervalos regulares. O descubrimento do pulsar era xa una cuestión de fondo, debido a unha murmuración relacionada cos premios Nobel. E agora descubriuse que antes de que a comunidade científica désese conta deses pulsos, polo menos outro amigo fixouse nun pulsar, sen saber que era.

O primeiro pulsar detectouse na nebulosa de M1 ou Cangrexo, a 6.300 anos-luz da Terra. (Foto: ANDA-JPL )

Pulsar XX. Foi un dos descubrimentos máis prestixiosos da astronomía do século XX. Segundo os libros científicos, o primeiro pulsar foi visto por un astrónomo de Irlanda do Norte chamado Bell Burnell. O sinal que lle chegaba con regularidade sorprendeulle, eran pulsos de menos dun segundo. Que era? Quizais una sinal alieníxena? Podería ser.

A explicación foi descuberta máis adiante polos astrónomos: o pulsar é una estrela de neutróns que vira, emite ondas electromagnéticas (ondas de radio, raios X ou gamma) polos polos e en cada xira chega un curto período de ondas á Terra.

No momento do descubrimento, remóntase aos anos 60, Burnell era investigador estudante na Universidade de Oxford, e foi o primeiro artigo científico sobre o pulsar, escrito e asinado por el e o seu xefe de investigación, o radioastrofísico Anthony Hewish. Por este artigo recibiu o Premio Nobel de Física en 1974. Burnell non merecía parte do premio Nobel? Actualmente Burnell é un prestixioso investigador (presidente da Asociación Internacional de Astronomía, que realizou una presentación inesquecible no congreso que determinou que non se trataba dun planeta Plutón) e tras preguntarse polo premio Nobel sorrí con humor: os investigadores non reciben o premio Nobel.

Belle Burnell é actualmente un coñecido astrónomo que lle sacaron esta foto nunha extravagante presentación nunha reunión da Sociedade Internacional de Astronomía, cando Plutón perdeu o seu carácter planetario. (Foto: Asociación Internacional de Astronomía )

A esta frase fáltalle engadir algo, que é que as mulleres investigadoras e estudantes non reciben o premio Nobel. E é que aínda hai homes que foron galardoados co Premio Nobel polas súas investigacións como estudantes ou colaboradores.

Un militar mirando ao pulsar

Estas cuestións están escritas na historia da ciencia, aínda que sexa no apartado das murmuracións. Pero estoutra cuestión dificilmente incluirase neste apartado. O certo é que un ex militar estadounidense contou que el mesmo percibira un pulsar antes de que a comunidade científica soubese a noticia das pulseiras. Chámase Schisler e traballaba en Alaska no verán de 1967, responsable dun radar de detección de mísiles.

Pois con ese radar recibía una sinal todos os días á mesma hora. Tendo en conta esta hora, calculou a posición exacta do sinal. Hai días que recolleu datos sobre este sinal e con eses datos dirixiuse ao Departamento de Astronomía da Universidade de Alaska. Alí descubriu que o pulso do sinal procedía da nebulosa do Cangrexo, a uns 6.300 anos luz da Terra. Durante meses continuou recollendo datos de sinais similares, sen saber que eran e sen contar aos seus superiores o que estaba a facer.

Paira a detección de pulsares utilízanse radiotelescopios.
Universidade de Chicago

Ao cabo duns anos descubriu que eses sinais eran púlsares e decatouse delas nos medios de comunicación. E deuse conta de que seguramente se fixou neses sinais antes que ninguén. Pero como dixemos, Schisler non era un astrónomo, non era un científico, o seu labor era detectar mísiles en radar, polo que dificilmente entrará na historia da ciencia a pesar de ser o primeiro home que detectou un pulsar por primeira vez.

Publicado en 7K.

Gai honi buruzko eduki gehiago

Elhuyarrek garatutako teknologia