“Gehiago ikasteko eta sakontzeko beharra sentitzen dut”

Ingalaterratik eman du elkarrizketa Edurne Redondo Negretek. Gauza berriak ikasteko eta zekienetan gehiago sakontzeko gogoak bultzatuta iritsi zen hara, beste zenbait lekutan izan ondotik; horrenbestez, gaztea den arren, ibilbide aberatsa izan du.

Beste hainbat ikaslek bezala, ziurtasun handirik gabe hasi zuen ibilbidea: “Niri beti gustatu zaizkit zientziak eta matematika, eta, unibertsitatera sartzerako orduan, kimika aukeratu nuen, biokimika egin nahi nuelako. Izan ere, garai horretan unibertsitatean ez zegoen biokimikako gradua; aurrena biologia edo kimika egin behar zen, eta, gero, bigarren zikloan, biokimika aukeratu. Baina ni gustura ibili nintzen kimikako graduan, eta oso giro ona genuen gelakideen artean. Nire tokian sentitzen nintzen, eta ez aldatzea erabaki nuen”, gogoratu du.

Karrera bukatu orduko, Madrilera joan zen, bekadun modura lan egitera. “Orduan ikusi nuen pixka bat zer zen enpresa batean lana egitea. Baina gehiago ikasteko gogoa neukan, eta master bat egitera joan nintzen Bartzelonara, polimeroei buruz”. Segidan, teknikari-lanetan hasi zen CIC Energigunen, eta, horretan zebilela, doktoretza egiteko aukera eman zioten. “Eta berriro ikusi nuen gehiago ikasi eta sakondu behar nuela. Hortaz, ez nuen zalantzarik izan”. Tartetxo batean isilik geratu ondoren, aitorpen argia egin du: “Nik uste dut ikastea gustatzen zaidala”.

Bateriak, te-hondakinekin

Tesiari esker, beste leku batzuetan ere izan da; adibidez, Frantzian, eta Txekiar Errepublikan, doktoretza-ondorengoa egiten. Gaur egun, Manchesterren dago, Henry Royce Institutuan. “Momentu honetan sodio-ioizko bateriak ikertzen ari naiz. Nik prestatzen ditut ikatzak, eta momentu honetan te-hondakinak erabiltzen ari naiz ikatzak sortzeko. Azken finean, aitzindaria izan daiteke karbonoa daukan edozein hondakin organiko. Eta Ingalaterran gaudenez… Adibidez, oliba-hezurrekin ere egin dut lana. Izan ere, materia organikoa atmosfera inertean erretzean, emaitza ikatza da, eta hori erabiltzen dugu bateriak egiteko”.

Redondok azaldu duenez, litio-ioizko baterien ordezkoak lortzea da helburua, litio-ioizkoek material kritikoak behar baitituzte. Sodio-ioizko bateriek erabiltzen dituztenak, aldiz, askoz ere eskuragarriagoak dira. Oraindik ikerketa-mailan daude, energia gutxiago sortzen baitute, baina Redondorentzat erakargarria da oraindik gauza asko egin gabe egotea: “Gustatzen zait proiektu berrietan sartzea, teknika edo metodologia berriak ikastea… Berria den guztiak erakartzen nau”, aitortu du.

Alde horretatik, gustura hartu du leku batetik bestera ibili izana, laborategi bakoitzak baitauka gauzak egiteko bere modua, antolatzeko era, lehentasunak, tresneria… “Asko ikasi dut, ez bakarrik teknikoki, baita lankideengandik eta liderrengatik. Adibidez, Txekian gure liderra oso ikertzaile ospetsua da, eta lana gogor egitera bultzatzen gintuena. Artikulu asko kaleratu nituen berekin, eta esperientzia oso ona izan zen. Beste leku batzuetan, artikuluak askoren artean egiten genituen, eta horrek asko luzatzen du prozesua, baina, era berean, artikuluak aberasten ditu”.

Aurrera begira, Ingalaterran zerbait iraunkorragoa aurkitu nahiko luke, eta, bestela, gustatuko litzaioke itzultzea. “Gustatuko litzaidake unibertsitatean irakaskuntzan eta ikerketan aritzea, esaterako”. Batean zein bestean, beti-beti ikasteko gogoz.

Edurne Redondo Negrete

Karrantzan jaioa da, 1987an. Kimikako lizentziatura bukatu ondoren, Repsoleko Teknologi Zentroan lan egin zuen eta gero Polimeroen masterra ikasi zuen Kataluniako Unibertsitate Politeknikoan. CIC Energiguneren eta Madrileko Unibertsitate Autonomoaren artean egin zuen doktoretza. Doktoretza-ondorengoa, berriz, CEITEC-en (Brno, Txekiar Errepublika) egin zuen. Gaur egun, Eusko Jaurlaritzako doktoretza-osteko bekarekin Manchesterreko Unibertsitatean dago, besteak beste, sodio-iozko baterien garapenerako ikatzen erabileran ikerketa egiten.