Lixo, lixo
2004/10/01 Imaz Amiano, Eneko - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria
Os datos non son os mesmos da provincia á provincia, pero pódese dicir que cada un de nós cada día xeramos máis dun quilo; máis de 1,5 quilos os biscaíños e guipuscoanos. Niso si, estamos na cabeza dos Estados máis avanzados de Europa.
Menciónanse varias razóns paira a xeración desta cantidade de residuos, pero en xeral poden asociarse á vida occidental. Os exemplos son moitos, pero, por citar algúns, xa non recollen botellas de vidro nas tendas, antes recollíanas e devolvían o diñeiro. Ou cantas embalaxes teñen algúns produtos? Caixas de 12 produtos envolvidas en plástico e produtos dentro da caixa, á súa vez, illados ou emparellados en plástico.
Son cousas que dalgunha maneira impónsenos’ desde fóra. E é que en moitas ocasións non se pode comprar nin comprar. Outras veces, por exemplo, no caso dos envases de cristal e os tetra-briks, a diferenza de prezo adoita ser moi elevada, en detrimento do cristal.
Pero o noso comportamento tamén inflúe. Por exemplo, hoxe en día son poucas as persoas que ven na rúa con panos de tea, aínda que non é moito traballo e gasto meterse na lavadora xunto co resto da roupa. Por tanto, en certa medida está nas nosas mans xerar máis ou menos lixo.
Até agora
Até finais dos anos 70 vertíase o lixo en todas partes. Os sistemas de recollida municipal recollían o lixo e levábana a vertedoiros sen control ou seguimento. Ademais, moitos dos residuos non chegaban nin sequera aos sistemas de recollida, cada un arroxábaos pola xanela ao río ou ao foso xunto ao caserío e incendiábase.
Con todo, na década dos 80 as institucións comezaron a controlar a situación. Tamén apareceron en cálelas recipientes paira a separación selectiva do lixo e a xente deixou de tirar as bolsas de lixo en calquera lugar, sen ter en conta o lixo sen bolsas das zonas de bordo da vía e lecer. Tamén se crearon pequenas incineradoras como as de Arrasate, Aulestia ou Baztan.
Na década dos 90 as lexislacións duns e outros se agudizaron, sobre todo impulsadas por Europa. Estas pequenas incineradoras pouco controladas pecháronse. Doutra banda, realizáronse varias plantas de aproveitamento de biogás en diversos vertedoiros, que recollen o metano xerado pola putrefacción da materia orgánica do lixo e obteñen enerxía eléctrica. A Mancomunidade de Montejurra impulsou a recollida selectiva e a compostaxe, logrando reciclar máis do 60% dos residuos. E en Legazpi tamén se puxo en marcha a planta de compostaxe. Con todo, a maior parte dos residuos seguen sendo depositados en vertedoiros.
En diante
Con todo, a Unión Europea ha acollido xa os vertedoiros. Os controis son moi estritos e ademais só se poderá levar aos vertedoiros aqueles residuos que non poidan ser sometidos a ningunha outra actuación. É dicir, só o que non se pode reciclar, reutilizar, compostar ou valorizar dalgunha maneira.
Ante iso, as institucións provinciais han optado por diferentes vías. En Iparralde, até agora utilizáronse vertedoiros e incineración, pero a incineradora de Baiona é moi antiga e está prevista a súa clausura en 2009, xa que non cumpre coas novas normas. A entidade xestora da maior parte do lixo do Norte, Bil e Garbi, decidirá en novembro cal dos catro proxectos que ten sobre a mesa, pero en tres deles aproveitaríase das incineradoras, dúas ao Norte da incineradora e a terceira da mancomunidade de Txingudi. Actualmente reciclan o 12% dos residuos e nos próximos anos queren aumentar a porcentaxe ao 21%.
En Navarra as liñas principais son a redución na xeración de residuos, a recollida selectiva e tratamento, a reciclaxe, a compostaxe, a recuperación e recomercialización de sustancias inorgánicas e a deposición do resto en vertedoiros. No ano 2005 fixouse o obxectivo de reutilizar e reciclar o 65% dos residuos sólidos urbanos, así como de adecuar os vertedoiros á normativa europea. Tamén se colocarán recipientes paira materia orgánica que recollan o 95% do que se xera e posteriormente composten. Non se mencionan incineradoras no plan. O plan de xestión integral de residuos 1999-2003, vixente de forma indefinida, prevé una investimento total de case 80 millóns de ?
En Álava elaborouse o Plan paira o período 1998-2001 e actualmente estase estudando o novo. O obxectivo principal deste plan era a instalación de colectores de recollida de envases, cuxa filosofía parece ser a recollida selectiva e o tratamento dos residuos. Estímase que a entrada en vigor do Plan tería un custo de case 9 millóns de ? Ademais, de face ao futuro prevese estudar e pór en vigor a compostaxe con materia orgánica. Hai que ter en conta a importancia da agricultura en Álava e, por tanto, a elevada xeración de residuos orgánicos, así como o elevado consumo de compost.
En canto a Gipuzkoa, o debate está a ser duro. Por unha banda, a Mancomunidade de Txingudi acordara a construción da incineradora. Varios grupos de cidadáns enfrontáronse e mantivéronse debates coa Deputación. Con todo, finalmente conseguiuse o seu e o proceso continúa. Doutra banda, a Deputación Foral comezou a traballar no plan paira Gipuzkoa e analizou sete alternativas agrupadas en tres grupos, sempre tendo en conta a incineración dun ou outro grao. Finalmente optouse polo terceiro grupo de alternativas e, ademais da de Txingudi, a Deputación decidiu construír una nova incineradora en Donostia.
Estas infraestruturas suporían a incineración do 59% dos residuos urbanos de Gipuzkoa en 2016. O resto, pola súa banda, converteríase en compost o 4%, que na actualidade rolda o 1%, e reciclar o 37% fronte ao 14,4% actual. Paira iso teñen previsto realizar un esforzo especial na recollida selectiva. Na actualidade o 84% dos residuos son levados a vertedoiro sen tratamento, e en 2016 só levarían un 4%, é dicir, cinzas e residuos que non recibirán ningún outro tratamento. Total 143 e 164 millóns ? Prevese una investimento conxunto.
Por último, en Bizkaia elaborouse o proxecto paira o período 1997-2001, en virtude do cal traballaron. Agora estase redactando a segunda fase, 2002-2007, que será posteriormente aprobada. En Bizkaia os principais criterios son a redución da cantidade de residuos, a reciclaxe e a valorización. E paira esta valoración púxose en marcha recentemente a incineradora de Zabalgarbi.
O balance do programa paira o período 1997-2001 reflicte que a xeración total de lixos foi moi inferior á prevista paira 2001, aínda que os residuos domésticos han crecido un 8,44% máis do previsto. Ademais, reciclaron menos do esperado, xa que o obxectivo era reciclar algo máis dun terzo do lixo e non chegaron a reciclar una cuarta parte.
Na segunda fase do Plan están a estudarse os seguintes obxectivos paira o ano 2007: reciclaxe do 47% dos residuos sólidos urbanos, depósito en vertedoiro do 32%, valorización do 18% mediante incineradora, compostaxe do 2% e valorización do 1% mediante gasificación. Paira estes fins non se prevé a construción de novas incineradoras no proxecto provisional. Estímase un orzamento de 44 millóns de ?. No entanto, a segunda fase está aínda pendente de aprobación.
Por tanto, cada territorio analizou o problema e tratou de solucionalo. O resultado verase nos próximos anos.
E fóra de aquí?
A tendencia da Unión Europea parece favorable á incineración. Con todo, é difícil resumir a situación e tendencias de cada país. Por iso, tomamos datos ou fragmentos de textos procedentes de informes de distintas institucións, favorables e desfavorables.
O Plan Xeral de Xestión de Residuos Urbanos de Gipuzkoa 2002-2016 “A estratexia da Unión Europea é a prevención –redución da produción de lixos e reutilización do lixo–, a valorización da materia –reciclaxe e compostaxe–, a valorización enerxética e, por último, a eliminación de residuos non valorizables –depósito en vertedoiro–. No entanto, tamén permite o tratamento da materia orgánica mediante tratamento mecánico biolóxico e o seu depósito en vertedoiro.”
“Os países que basean a súa xestión en vertedoiros (…) son os que menos reciclan” “Os países que utilizan a recuperación de enerxía nunha porcentaxe significativa de incineración (20%) ou nunha cantidade moi alta (35%) son os que máis reciclan, fóra de Francia. (20%).”
Proposta de dirección do European Parliament and of the Council on the promotion of electricity from renewable energy sources in the internal electricity market. COM (2000) 279 final 2000/0116(COD)
“1. Artigo: O obxectivo da presente Directiva é unificar criterios paira aumentar o achegue de fontes renovables de produción de enerxía eléctrica no mercado interior da electricidade.
Artigo 2: Paira os fins da Directiva utilizaranse as definicións da Directiva 96/92/CE. E tamén: 1.- “fontes de enerxías renovables” serán as fontes renovables de orixe non fósil (vento, sol,…) e a biomasa, é dicir, os produtos agroforestais, os residuos vexetais da industria agroforestal e alimentaria, os residuos de madeira sen tratar e os residuos de cortiza”.
A Study on the Econimic Valuation of the Environmental Externalities from Landfill Disposal and Incineration of Waste. Final Main Report-2000. European Commision, DG Environment
“A enerxía neta recuperada por incineración reduce o impacto ambiental atribuíble á enerxía procedente de fontes convencionais. Entre os impactos reducidos atópanse os imputados ás emisións atmosféricas, os combustibles fósiles aforrados e os residuos da produción de enerxía convencional.”
Waste as a Renewable Source of Energy: Current and Future Practices. IMECE2003-55258
“Os residuos sólidos urbanos foron declarados en varios Estados como fontes de enerxía renovable.”
Governmental support to Waste-to-Energy. ISWA Beacon Conference, Malmö 2003.
“Pero a valorización de residuos (waste-to-energy; WTE) tamén é maior. O gas dos vertedoiros é tamén una importante fonte de enerxía” “En canto ás políticas de enerxías renovables, a incineración global de residuos urbanos (WTE) é a valorización máis interesante.”
Burn or Bury? A Social Cost Comparison of Final Waste Disposal Methods. Nota dei Lavoro 46.2003
“Está moi estendido pensar que a incineración de residuos e, en particular, o acceso á enerxía dos residuos (WTE) débese principalmente á escaseza de chan en varios países. Como se observa na táboa, con todo, non existe una relación directa entre a incineración de residuos urbanos e a porcentaxe de densidade de poboación e do territorio traballado.”
“A nosa análise xera dúbidas sobre as políticas prioritarias fronte á incineración. Tendo en conta os custos privados e ambientais, obsérvase que a alternativa dos vertedoiros é máis económica que a da incineración. Unida aos labores de recuperación, só no apartado de verteduras ao medio é máis barata a incineración.”
A Waste of Resources? WWF
“En lugar de substituír a enerxía procedente do carbón e outros combustibles fósiles, a enerxía obtida a partir dos residuos substituirá á enerxía procedente das enerxías reais.”
Waste Working Group; Irlanda
“Por exemplo, a ordenanza de embalaxes alemá eliminou o segundo empaquetado de certos produtos. Déronse conta de que o 98% dos segundos envoltorios –caixa paira recoller o tubo da pasta de dentes, plástico paira envolver as caixas dos xeados…– non son necesarios. Tamén é moi fácil reducir nun 20-50% a maioría das embalaxes industriais e moitos dos alimentos.”
Gai honi buruzko eduki gehiago
Elhuyarrek garatutako teknologia
