Onde dirixímonos?

1994/04/01 Irazabalbeitia, Inaki - kimikaria eta zientzia-dibulgatzaileaElhuyar Fundazioa Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Ingurumena

Pasaron xa dezaseis anos desde que estudei Química da Contaminación. Faláronnos durante varias horas sobre os residuos sólidos urbanos e entre as vías civilizadas paira o seu tratamento explicáronnos tres grandes: vertedoiros controlados, incineración e reciclaxe. En todos eles dixéronnos que o mellor era a reciclaxe e así aprendín. Dixéronnos claramente que a incineración era só una “solución” provisional e temporal, ata que a reciclaxe se socializaba e non se podían organizar vertedoiros controlados.

Con todo, os que escoitei hai dezaseis anos lembráronme recentemente que a Deputación Foral de Gipuzkoa expón na prensa a construción dunha planta incineradora paira solucionar o problema dos residuos sólidos. Dezaseis anos atrás. “Xenial gatxeek!” pensei entre min “Ho’i dek asmatua!”

Os señores da Deputación perdoan o atrevemento, non é o camiño. Como solución paira o tratamento dos residuos sólidos urbanos, a planta de incineración en 1994 é una planta retrospectiva. Hai que mirar cara ao futuro, non cara atrás.

A incineración non resolve o problema. Podes ocultalo porque reduce os vertedoiros. Trátase de facer o avestruz. Produce contaminación do aire, entre outros. 30.000 toneladas de residuos sólidos queimados e 30 toneladas de contaminantes á atmosfera. Entre os contaminantes atópanse as dioxinas e os PCB. Non é una tose de cabra de medianoite! Por outra banda, o dióxido de carbono (CO2) que se xera en toda combustión non pode ser descartado. Ademais, impulsa una cultura de consumo despreciable, “usar e tirar”.

Sexamos valentes os señores da Deputación. Animámosvos a expor solucións futuras. A recollida selectiva e a reciclaxe constitúen a solución real do tratamento dos residuos sólidos urbanos. Ninguén dubida diso. Sei que é un traballo laborioso, que hai que cambiar os prexuízos e costumes dos anos da cidadanía e das autoridades, que a recollida selectiva e a reciclaxe requiren una gran labor de socialización. Concienciar e educar á cidadanía.

Temos que construír una nova cultura de consumo. Iso require diñeiro e tempo. Con todo, é máis barato que os 24.000 millóns de pesetas que necesita a incineradora e moito máis intelixente. Non dubides!

Gran Bretaña propúxose paira o ano 2000 reciclar o 50% dos residuos sólidos urbanos. Gran Bretaña non está na cima do ecoloxismo. Cal é o obxectivo da Deputación de Gipuzkoa? En que proporción propúxose reciclar os lixos? Ten intención de desenvolver recursos ou lexislación paira reducir a xeración de lixos? Ten un plan paira facer máis ecolóxico os hábitos de consumo?

Pódense facer máis preguntas similares. Teñen resposta?