Nova campaña de vacinación na CAPV

1996/05/01 Eusko Jaurlaritzako Osasun saila Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Osasuna

O control destas enfermidades é una das actividades prioritarias paira a Saúde Pública e un dos servizos de epidemiología. Tendo en conta todo iso, é preciso definir liñas directas de actuación paira previr a meninxite, sempre en base aos principios de control epidémico: toma de casos como manifestacións epidémicas, análises e profilaxis de contactos, provisión de sistemas de vacinación adecuados, etc.

A maioría dos casos de meninxites teñen a súa orixe na bacteria Neissaria, máis coñecida como meningitidis ou meningococo. Lamentablemente, non existe una vacúa fronte a este microorganismo, polo que as medidas adoptadas paira evitar o diagnóstico, o tratamento adecuado e o contacto cos pacientes son os medios máis eficaces paira combater a enfermidade. Con todo, non é a única bacteria que produce meninxite. O Haemophilus influenzae tamén causa enfermidade, pero a súa incidencia é menor. Paira iso, existe una vacúa eficaz que se empezou a utilizar no Estado español hai aproximadamente un ano.

O control da meninxite por meningococos é posible a través de diferentes sistemas de aviso de enfermidade, algo que se fixo de forma habitual no E.A.E. Pola contra, até o ano 1994 non se dispón de datos fiables na Comunidade Autónoma do País Vasco respecto do creado por Haemophilus influenzae. A partir dese ano, o Departamento de Sanidade do Goberno Vasco comezou a solicitar información detallada sobre a enfermidade paira tomar una decisión sobre a vacinación. Paira iso tivéronse en conta as suxestións do Consello Asesor de Vacinación de Euskadi.

En xaneiro de 1994, o sistema de control de microorganismos con gran cobertad na Comunidade Autónoma do País Vasco asumiu o estudo de casos de Haemophilus influenzae. Desta forma realizouse una enquisa retrospectiva paira localizar os casos entre 1988 e 1994. Ademais, analizáronse os casos dos anos 1993 e 1994 mediante a revisión das altas hospitalarias.

Enumeráronse as meninxites e as enfermidades que podían ter que ver con Haemophilus influenzae: meninxite propiamente dita, pneumonía, epiglotitis, artrite, etc. O obxectivo do estudo foi o dos nenos menores de 5 anos. Tras unha análise exhaustiva de todos estes datos púidose coñecer o grao de incidencia de meninxite e Haemophilus influenzae entre os nenos nesta franxa de idade (ver táboa 1).

Nestes datos obsérvase que na Comunidade Autónoma do País Vasco a incidencia de casos de meninxites por contaminación por Haemophilus influenzae é superior a 15 en 100.000 nenos menores de cinco anos, cifra que se incrementa si téñense en conta todas as enfermidades invasoras. Se se analizan epidemiológicamente estes niveis de incidencia indícannos a necesidade de pór en marcha campañas especiais de vacinación. Antes de chegar a esta conclusión tivéronse en conta os estudos realizados noutros municipios (ver táboa 2).

Consellos e criterios de vacinación

O Departamento de Sanidade do Goberno Vasco, á vista das recomendacións do Consello Asesor sobre a Vacinación, dos datos que se desprenden dos estudos epidemiolóxicos, da existencia de vacinas fronte á enfermidade e dos distintos aspectos operativos, decidiu ofrecer a posibilidade de incorporar a todos os nenos nados a partir do 1 de xaneiro de 1996.

O metódico de vacinación púxose en marcha o 1 de marzo. A secuencia recomendada paira a introdución do preparado, pola súa banda, prevé 4 dose, a primeira aos 2 meses e o resto aos 4, 6 e 18 meses, coincidindo coas etapas nas que actualmente se integran o DTP (difteria-tetano tosterina) e os preparados antipolares.

Como se mencionou anteriormente, poderase vacinar a todos os nenos nados a partir de xaneiro deste ano. E segundo os datos estimados, este ano nacerá na CAPV ao redor de 15.500 nenos.

Neste momento, E.A.E. é a primeira comunidade autónoma que ofrece a vacina, xa que non se prevé en ningún outro lugar no calendario de vacinación infantil. O primeiro ano de posta en marcha do sistema investiranse 65 millóns de pesetas na compra da vacina.

Características da vacina contra Haemophilus influenzae

As vacinas actualmente dispoñibles no mercado do Estado español teñen a súa orixe na mestura de dous modelos diferentes. Trátase, por unha banda, de HibTITER R, producido no laboratorio denominado Lederle, mesturado coa proteína PRP-CRM e, por outro, mesturado coa sustancia Act HiB R , PRT-T do laboratorio Pasteur-Merieux.

Ambas as vacinas teñen demostrada a súa capacidade paira combater a enfermidade en menores de 18 meses. Ademais, almacenan información sobre os mecanismos de protección. A vacinación recoméndase durante máis de 2 meses.

A vacinación é intramuscular e sempre debe colocarse na coxa onde non se colocou o vacúa Dpt. En canto aos efectos secundarios, cabe sinalar que os síntomas detectados son provisionais e que non producen efectos adversos a curto prazo, habéndose detectado inflamación, picor ou eritemas, pero sen importancia.

Paira sacar adiante o programa de vacinación da Comunidade Autónoma do País Vasco, o Departamento de Sanidade do Goberno Vasco seleccionou a vacina HibTITER R, que será a que se utilizará en diante.