“Náutica é moi bonita, pero este oficio tenche que gustar”

2023/12/01 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia Iturria: Elhuyar aldizkaria

• Ozeanografia
• Berdintasuna
• Elkarrizketak

No grao de Náutica e Transporte Marítimo, as mulleres son minoría. E menos aínda son os que despois deste grao dan o salto á investigación. June Madariaga Navarro é unha das poucas e, segundo recoñeceu, está moi satisfeita coa súa elección.

Fai o seu primeiro ano de doutoramento e explica en que consiste: “A empresa Zunibal e a UPV/EHU colaboramos cunha aboia que agora é de Euskalmet. Con esta aboia estamos a investigar como aumentar a seguridade das persoas na costa, tanto en praias como en actividades acuáticas”. Di que nun principio foi a idea duns profesores que se incorporaron ao proxecto impulsados por eles. “Agora é unha aboia, pero temos intención de pór máis”.

O mar non é estraño a Madariaga: “O meu aitite era maquinista; o meu pai é pescador; o meu outro avó está moi arraigado… Entón elixín por vocación estudar o grao e master en Náutica e transporte marítimo, e agora estou a traballar niso e ademais facendo o doutoramento”.

Recoñece que, a pesar de que os familiares e achegados apoiaron a súa decisión, tamén tiñan medo: “Sempre pensas que ao principio vas estar navegando moitos meses fóra de casa, e que non se que barco tócache… Pero eu xa estiven no mar e agora estou no porto e estou contento”.

Tanto no mar como no porto traballou en ambos. E aínda que o mar é bonito, advirte que é moi duro: “Non estás en casa, non sabes o que está a pasar, o que che contan só, e ás veces sentes unha gran falta… No porto, en cambio, pasas oito horas traballando e logo xa estás en casa”.

A realización da tese doutoral tamén lle dá un pouco de vertixe, en parte porque no seu campo non se realizan moitas investigacións. “Pero os profesores axúdanme moito, e sempre están aí, por exemplo, para ir a un congreso, para publicar… Por exemplo, grazas a eles participei este ano na aula Teknalia da Escola de Enxeñaría de Bilbao, e aí vin claramente que quero facer unha tese, antes non estaba tan segura”.

Mulleres en minoría

Por outra banda, segue sendo unha área masculinizada. No ano que estudou, eran máis mulleres das habituais, pero normalmente son 2-3 de cada 10. E nalgúns barcos non queren coller ás mulleres. El, con todo, tivo sorte: “Como estudante temos que navegar un ano e no meu barco eu era a única muller, pero eramos poucas, en total nove. O resto pertencía a Galicia e ao País Vasco e o trato foi moi bo. Pero non podía falar con outra muller, e faltaba. Con todo, na maioría dos casos, a tripulación é internacional e adoita ser máis grande, o que dificulta aínda máis. Bo, e moitas veces non toman mulleres”.

Con todo, preguntando si animaría ás mulleres a tomar ese camiño, di que si, pero cunha nota: “Tenche que gustar”. Confirma que el si lle gusta e ademais afirma que está moi interesado en facer a tese. “Xa sei que vai ser duro, pero agora é o meu camiño e vou empezar aos poucos”.