A caixa que leva a verdade

2002/06/09 Atxotegi Alegria, Uhaina - Elhuyar Zientziaren Komunikazioa

• Garraioak
• Aeronautika

A caixa negra foi inventada en 1957 por David Warren, membro da Sociedade Australiana da Ciencia. Este aparello foi utilizado por primeira vez na cidade de Queensland en 1960.

Dos accidentes deste medio de transporte, normalmente hai moi poucas persoas que sobreviven debido á alta velocidade do avión e a outros factores. En consecuencia, poucas veces pódese saber o que realmente ocorreu durante a viaxe.

A seguridade dos avións está moi influenciada polo tempo.

Precisamente paira facer fronte a este problema inventouse a caixa negra. Este aparello considérase un dos avances máis importantes na aviación comercial. Utilízase sobre todo paira explicar as causas dos accidentes de avión: grava datos de voo e entrevistas en cabina de mando. Estas gravacións permiten coñecer os problemas dos pilotos e do resto de persoal durante o voo.

Os pilotos, sabendo que levan a caixa negra no avión, cando se producen problemas durante o voo, pronuncian toda a información no alto fronte aos micrófonos, xa que saben que en caso de accidente será útil paira os investigadores.

Localización e funcionamento

A caixa negra sitúase na zona de cola do avión, que é a zona con menor risco de rotura de aparellos. De feito, como se mencionou anteriormente, adoita ser de cor laranxa, sobre todo para que a busquen facilmente despois do accidente.

A caixa negra fabrícase con materiais resistentes como o titanio. Ser capaz de soportar impactos moi elevados para que non se destrúa despois do accidente e conserve toda a información que leva consigo.

Moitos accidentes prodúcense ao aterrar e despegar.

Co avión no chan acéndese un só motor e a cinco minutos ponse en marcha a gravadora de caixa negra. Apagar o motor detense e faise automaticamente a 5 minutos.

Probas de resistencia

Para que os investigadores fagan ben o seu traballo e recollan todas as gravacións, a cada caixa negra fánselle pasar varias probas.

Paira determinar si o seu nivel de resistencia é o adecuado, lanzan desde un canón a unha parede á mesma velocidade que o avión. Ademais, cada caixa negra leva no seu interior un aparello contra incendios a unha temperatura de 1.100 ºC durante 30 minutos e 3.400 g (gravidade: Capaz de soportar un impacto de 9,81 m/s 2 ). Por outra banda, si un avión caese ao mar ou a calquera outro tipo de líquido, deberá permanecer 36 horas sen desfacer a unha profundidade igual ou superior a 900 m.

Cockpit Voice Recorder ou caixa negra pode almacenar até 300 datos diferentes de voo. Entre eles, os principais son a velocidade, a altitude, a toma de velocidade vertical, as conversacións en cabina e as comunicacións por radio. Nas caixas negras que se instalan en todos os avións, todas as gravacións almacénanse en catro canles: as comunicacións do comandante nun, as do copiloto noutro, as do enxeñeiro de voo nun terceiro e as conversacións entre os da cabina de mando na última canle.

Estudo caixa negra

O acceso á zona de accidente está restrinxido a investigadores.

Tras un accidente de avión é necesario recoller e analizar a información da caixa negra. Pero quen e como o fai? Compañías aéreas, ministerios de transporte de cada país, policías, una asociación especial...?

Este tipo de investigacións realízanas asociacións especiais. A nivel mundial, existe a Organización Internacional de Aviación Civil, que conta cunha asociación propia de aviación civil, respectando as directrices da mesma.

Estes grupos non teñen como obxectivo nomear aos delincuentes, son totalmente independentes e o seu traballo consiste en realizar estudos técnicos o máis directos posible.

En caso de accidente, uns xefes de investigación da Asociación de Aviación Civil achéganse ao lugar do sinistro. Cada un deles adoita contar con varios compañeiros para que o exame sexa máis eficaz. Cada equipo encárgase de analizar o tráfico aéreo e a meteorología no momento do accidente, de entrevistar ás persoas que sobreviven e, entre outras cousas, de verificar todos os aparellos dentro do avión. Pero non todas estas ferramentas son analizadas na zona do accidente. Isto débese a que a caixa negra pode moverse con facilidade, é algo complexa e, ademais, leva una gran cantidade de información persoal que non se pode difundir publicamente (entre outras, as entrevistas persoais dos pilotos ou dos traballadores), polo que normalmente é analizada nos laboratorios.

Os grupos de investigadores que se achegan ao escenario do accidente, una vez recibidos os resultados do estudo da caixa negra, presentan un informe xeral composto por diferentes apartados: presentación de feitos, análises, conclusións, causas do accidente e recomendacións.

Antes do voo teñen que facer moitas comprobacións.

Este informe xeral é entregado en primeiro lugar á compañía aérea pola asociación de aviación civil e posteriormente aos medios de comunicación. Os medios de comunicación deberán contar coa autorización dos comandantes, pilotos e empregados de avión gravados en caixa negra, ou dos seus familiares, paira poder lanzar as súas conversacións ou informacións persoais.

Paira saber con certeza as causas dun accidente de avión, a caixa de cor laranxa case irrompible é imprescindible. Contén datos técnicos e persoais do voo e leva a verdade. Aínda que preferimos non analizar esta ferramenta progresista, cando ocorre o caso, pódenos axudar moito paira evitar outros accidentes.

Publicado en 7K.