}

Reflexo da Terra na lúa

2006/04/09 Galarraga Aiestaran, Ana - Elhuyar Zientzia

A Lúa é realmente atractiva. Non só os astrónomos, senón os astrólogos, namorados, caseiros, meteorólogos, insomnidos… todos miran a Lúa coma se ocultase algún segredo. E, mirando, un ou outro conseguiu que se aclare algún misterio.
Na imaxe vese claramente á Lúa o brillo da Terra. Na parte superior aparece tamén Venus.
L.Laveder/EPOD

Por exemplo, durante a posta de Sol, e cando a Lúa está en crecente, ás veces percíbese una imaxe borrosa da Lúa chea. Si é necesario, ti tamén o viches na lúa crecente que pasou agora, e quizais non che preguntaches. Gozaches do espectáculo e punto. Pois o XVI. No século XIX, Leonardo dá Vinci quixo saber que é o que provoca esta misteriosa luz.

Actualmente a resposta é bastante sinxela: A Terra é a causante da débil imaxe da Lúa Chea. De feito, cando o Sol entra na lúa, a Lúa escurécese, pero non do todo, porque aínda hai outra fonte de luz que brilla no ceo, a Terra. De feito, a Lúa Chea ilumina a noite da Lúa 50 veces máis brillante que a Terra.

Leonardo, home claro

Leonardo XVI. No século XX desvelou o misterio da imaxe borrosa da lúa chea visible na lúa crecente.

Hai cinco séculos, con todo, necesitábase moita imaxinación paira sospeitar que o brillo da Terra iluminaba. Non sabían que a Terra viraba ao redor do Sol, xa que a teoría de Copérnico foi publicada tras a morte de Leonardo. Pero Leonardo tiña moita imaxinación, máis que moita, moitísima.

Era un bo pintor e realizou debuxos marabillosos. Moitos deles tiñan que ver coa ciencia. Algúns eran extremadamente fantásticos, inejecutables naquela época, como máquinas voadoras, subacuáticas, helicóptero ou robot. A través doutros debuxos, explicou como funcionan algúns fenómenos da natureza e o corpo humano. Paira el, todos os aspectos da ciencia eran interesantes: enxeñaría, matemáticas, anatomía, bioloxía, arquitectura, xeoloxía, mecánica, física... e astronomía.

Así, cara a 1510, no codex Leicester, escribiu una folla cun título curioso: “Sobre a lúa: non hai corpos sólidos que sexan máis lixeiros que o aire”. Alí explicou que a Lúa ten atmosfera e mares. Na súa opinión, a Lúa debe aos mares ser tan bo reflector. Ademais, escribiu que a luz do Sol sobre a Terra é o resultado do reflexo dos mares na lúa na Crecente. A explicación acompañouse dun diagrama.

Leonardo estaba equivocado en dúas cousas. Por unha banda, a Lúa non ten mar e, por outro, os mares non son os principais xeradores do brillo da Terra, senón as nubes. De feito, os océanos só reflicten o 10% da luz solar que reciben, mentres que a Terra representa entre un 10-25% e as nubes máis do 50%. Aínda que a neve e o xeo reflicten máis luz que as nubes (40-90%), a miúdo as zonas nevadas atópanse baixo as nubes, polo que a Terra debe o seu brillo á luz reflectida polas nubes.

Una oportunidade

Desde a Lúa, a Terra vese 4 veces máis ancha que o Sol e brilla 50 veces máis que a Lúa chea. (Foto: PLATAFORMA)

Na lúa Nova non se ve a Lúa desde a Terra, senón que na lúa é una terra, é dicir, a Terra ilumina a Lúa con todo o seu esplendor. A partir dese momento, da noite á noite, ao principio aparece moi fino pero cada vez máis cheo no ceo. Se miramos ben, é hora de detectar o brillo da Terra.

Ademais, nos últimos anos os científicos están a prestar especial atención ao reflexo da Terra na lúa, co fin de calcular a cantidade de luz que reflicte a Terra. Está relacionado co quecemento global. O certo é que os científicos descubriron que o brillo da Terra é un 10% superior á media en abril e maio. Así que, salvo que as nubes impídano, leste é un bo momento paira buscar o brillo da Terra na lúa. Una boa escusa paira mirar á Lúa!

Publicado en 7K.